دردسر های زندگی در دنیای فضایی! - مهسان بلاگ

به گزارش، برخی از ما در انشای می خواهید در آینده چه کاره شوید؟، نوشتیم فضانورد بدون آن که چیزی درباره فضا و فضانوردی بدانیم، شاید حتی از پزشکی و مهندسی و معلمی اطلاعات بیشتری داشتیم، ولی ته دل مان یک چیزی بود که می گفت فضانوردی خیلی پرهیجان و جذاب است. زمان زیادی نگذشت که کلا رویای فضانورد شدن حتی از انشا های سال های تحصیلی بعدی مان پاک شد، چرا؟ چون به نظر محال می آمد.

شاید اگر همان سال ها کسی از ما می پرسید چرا فضانوردی را دوست داری، نمی توانستیم علت علاقه مان را درست شرح بدهیم، اما چیزی که مطمئنا توی ذهن همه مان نقش می بست، آرزوی دیدن زمین از فضا بود. فضانوردی شغل عجیبی است فارغ از مهارت ها و آموزش های سختش، لحظاتی دارد که برای آدم ها هولناک است. دیدن سیاره آبی مان در سیاهی و سکوت، شوک بزرگی برای همه انسان هاست، چون می دانید که همه چیز از عزیزترین آدم ها، مهم ترین خاطرات، مقام و جایگاه، حسادت و کینه، غم و شادی را اولین بار در آن جا تجربه کردید و آن جاست که همه این ها معنا پیدا می نماید. در پرونده امروز و به بهانه سالروز پرتاب اولین موشک ساخت انسان به فضا، می خواهیم به شما بگوییم چطور می شود فضانورد شد؟ چه آموزش ها و مهارت هایی ضروری است .

62 سال پیش در چنین روز هایی ...

هفته جهانی فضا، هر ساله از 4 تا 10 اکتبر برگزار می شود و بهانه این نام گذاری، دو رویداد تاریخی در حوزه فضا و فناوری های مربوط به آن است. این هفته حد فاصل دو رویداد تاریخی مهم است. اولی مربوط به 4 اکتبر 1957 یعنی 62 سال پیش که اسپتونیک 1، نخستین ماهواره جهان، توسط شوروی به فضا پرتاب شد. 10 اکتبر 1967 هم اولین معاهده استفاده صلح آمیز از فضای ماوراء جو در سازمان ملل به امضا رسید؛ بنابراین هر سال انجمن هفته جهانی فضا موضوعی را برای این هفته انتخاب می نماید تا تمام فعالیت ها و رویداد های انجام شده در جهان را در این هفته پیرامون این شعار برنامه ریزی کند. این انجمن، شعار هفته جهانی فضا برای سال جاری را ماه، دروازه ای به سوی ستارگان اعلام نموده است. دنیس استون، رئیس انجمن هفته جهانی فضا در این باره می گوید: سال جاری پنجاهمین سالگرد قدم گذاشتن انسان به کره ماه است. این روز ها آژانس های فضایی در سراسر جهان برنامه های مأموریت به ماه را طرح ریزی نموده اند؛ بنابراین ماه گزینه منطقی برای تمرکز فعالیت ها در هفته جهانی فضا در سال 2019 خواهد بود.

24 ساعت از زندگی یک فضانورد

اگر بخواهید به برنامه زندگی یک فضانورد در ایستگاه فضایی نگاه کنید، شاید در ابتدا به نظرتان خیلی کسل نماینده بیاید؛ آن ها راس ساعت 6 صبح به وقت شهر گرینویچ در انگلستان بیدار می شوند و یک ساعت و نیم فرصت دارند تا دوش مختصری بگیرند و کمی ورزش نمایند و بعد هم صبحانه بخورند. آن ها موظف اند یک ارتباط 15 دقیقه ای که به برنامه کنفرانس روزانه معروف است، با مرکز راهنمایی پرواز در زمین داشته باشند. همه چیز به این تماس بستگی دارد، این که قرار است آن روز چه کار هایی انجام بدهند و برنامه روزانه تغییری داشته یا نه، در این خصوص معین می شود. بدن انسان به دلیل شرایط بی وزنی در فضا دردسر های زیادی پیدا می نماید که باید هر روز با ورزش های خاص مانع ضعف عضلات و اندام ها شد. ورزش های خاصی برای فضانوردان طراحی شده که هر روز باید انجام شود مثل میدانِ دوِ دوار و دوچرخه ثابت که به بهبود گردش خون و تقویت عضلات قلب یاری می نماید. در ادامه روز، فضانورد ها باید نحوه کار دستگاه را آنالیز نمایند و مطمئن شوند همه چیز بدون اشکال کار می نماید، کمی به خانه شان (همان اتاقک ایستگاه فضایی) برسند و رفت و روب انجام بدهند.

هر روز زمانی برای آزمایش و مطالعه درباره اطلاعات جدید حوزه زیست شناسی و زمین شناسی در نظر گرفته می شود و فضانورد ها باید با جدیدترین رو ش های حوزه کاری خودشان آشنا بشوند و در نهایت، روز کاری با ارتباط 15 دقیقه ای دیگری با زمین به خاتمه می رسد. ساعت 8 شب زمانی است که برنامه روزانه فضانوردی تمام می شود و حالا آن ها می توانند دو ساعت قبل از خواب را برای کار های شخصی استفاده نمایند. این دو ساعت معمولا به آنالیز ایمیل ها، تماس تلفنی با اعضای خانواده و شنیدن اخبار روز می گذرد. آدینه شب ها و شنبه ها فرصتی است برای دورهمی و فیلم دیدن. عکاسی از زمین و دیدن سیاره مادری از فضا بخش جذاب و هیجان انگیزی است که قسمتی از زمان فراغت فضانوردان به آن اختصاص دارد.

از تحمل بی وزنی تا صحبت به زبان روسی!

پیش احتیاج های لازم برای فضانورد شدن به آن سادگی هایی هم که فکرش را می کنید، نیست

برخی شغل ها مثل خلبانی و فضانوردی شرایط خاص خود را دارد و هرکسی نمی تواند از آزمون های اولیه آن به راحتی عبور کند. در ادامه، تعدادی از شرایط فضانورد شدن را بر می شماریم.

شغلی که هیچ محدودیت سنی ندارد

خیلی ها فکر می نمایند همان طور که استخدام رسمی محدوده سنی خاصی دارد پس لابد فضانوردی، این شغل سخت و حیرت آور هم شرایط سنی خاص خودش را دارد. جان گل 77 ساله نخستین فضانورد آمریکایی بود که به مدار زمین رفت و بعد ها نامش را به عنوان مسن ترین فرد در فضا به ثبت رساند. البته افرادی که تا به امروز برای این کار داوطلب شده اند، محدوده سنی شان بین 26 تا 46 سال بوده و متوسط سن فعلی این شغل حدود 34 سال است.

تحصیلات به تنهایی کافی نیست

یکی از الزامات فضانورد شدن، داشتن تحصیلات حداقل در مقطع کارشناسی است. برای رشته های تحصیلی هم شروطی وجود دارد، تنها کسانی انتخاب می شوند که رشته های علوم شامل زیست شناسی یا فیزیک خوانده یا در یکی از گرایش های مهندسی، ریاضیات و علوم کامپیوتر تحصیل نموده باشند؛ اما تحصیلات به تنهایی کافی نیست. داوطلب ها باید حداقل سه سال تجربه کار حرفه ای در رشته تحصیلی شان داشته باشند.

باید شنا و صحبت به زبان روسی بلد باشند

آزمون های بدنی ناسا یکی از مراحلی است که افراد می توانند توانایی و مهارت های خاصی مثل مهارت غواصی، تجربه زندگی در بیابان و صحرا را نشان بدهند. مهارت مهم دیگر در این آزمون ها توانایی برقراری ارتباط به زبان های دیگر مخصوصا تسلط به زبان روسی است. داوطلبان فضانوردی باید بتوانند بدون هیچ وقفه ای 75 متر را شنا نمایند. آن ها همچنین باید بتوانند 75 متر دیگر را در حالی که لباس پرواز بر تن و کفش های تنیس به پا نموده اند، شنا نمایند. هدف از معین این پیش احتیاجها، صرفا آماده سازی فضانوردان برای فرود اضطراری فضاپیما در آب نیست بلکه با این کار به نوعی فضا نوردان راه پیمایی در زیر آب را تجربه خواهند کرد که در واقع شباهت زیادی با راه پیمایی های طولانی در فضا دارد. ناسا برای شبیه سازی محیط زیر آب و انجام این آزمایش ها، بزرگ ترین استخر شنای جهان را ساخته است و فضانوردان می توانند تکنیک های پیاده روی در فضا را در آن تمرین نمایند.

غول مرحله آخر، تحمل بی وزنی است

یکی از دردسر های بی وزنی، به هم ریختن شرایط گوارش است، دل پیچه و تهوع و احتیاج مداوم به سرویس بهداشتی از ماجرا هایی است که احتمالا خیلی ها در مراحل اول کوشش برای آزمایش های فضانوردی با آن دست به گریبان هستند. در این رقابت تنها کسانی پیروز می شوند که دستگاه گوارش قوی تری دارند و سریع تر می توانند با محیط تازه سازگار شوند. یکی از مراحل این آزمایش ها حرکت سریع در هواپیماست؛ در این آزمایش که vomit comet نام دارد، هواپیما با سرعت بالا و پایین می رود و در نتیجه داوطلبان می توانند برای بازه های زمانی نیم دقیقه ای، بی وزنی را تجربه نمایند. این آزمایش ها معمولا با حضور 40 تا 60 داوطلب انجام می شود که در اولین آزمایش، بیش از یک سوم شان به شدت دچار تهوع و دل درد می شوند.

قدشان باید نه خیلی بلند باشد نه خیلی کوتاه

خب این قسمت شرایط دست خودتان نیست و چیزی است که برای شما از خیلی قبل تر رقم زده شده است؛ قدتان! باید قدی بین یک متر و 48 تا یک متر و 93 سانتی متر داشته باشید. علت معین این پیش احتیاج هم آن است که فضانوردان باید بتوانند به تمامی مکانیزم های کنترلی درون فضاپیما از روی جایگاه خود دسترسی داشته باشند. قد خیلی بلند یا خیلی کوتاه عملا برای یک فضانورد ضعف به حساب می آید.

داشتن اشتیاق بی نهایت برای یادگیری

برای آن که بتوانید در حرفه فضانوردی پیروز باشید و زود خسته نشوید؛ باید تشنه یاد دریافت باشید از زبان گرفته تا مهارت های تخصصی و حرفه ای. روباتیک، آموزش، آمادگی راهنمایی فضاپیما، سیستم های نصب شده در ایستگاه فضایی بین المللی و آموزش های پیشرفته راه پیمایی در فضا از آن چیز هایی است که باید به مرور در این حرفه یاد بگیرید و به بهترین نحو انجام شان بدهید. درست است در مرحله تحصیلات به شما آسان دریافتد و تحصیلات در حد کارشناسی را پذیرفتند، اما پس از آن شما باید نشان بدهید خلاق هستید و ذهن تان برای ورود اطلاعات تازه، آماده است.

شگفتی های زندگی و کار در فضا!

زندگی و کار در فضا، بخش های هولناکی دارد که کمتر درباره اش می شنویم

در این قسمت نگاهی می اندازیم به دردسر های زندگی در فضا.

خداحافظی با حمام دلچسب زمینی!

گاهی وقتی خسته یا عصبانی هستید یک دوش مختصر، انرژی از دست رفته را به شما باز می گرداند، اما یک فضانورد به اندازه ماه ها ماموریتی که در فضا دارد، از یک حمام گرم زمینی دور است و به جایش باید از اسفنج های مرطوب استفاده کند؛ چون انتقال حجم زیاد آب برای استحمام به فضا عملا غیر ممکن است و به دلیل نبود جاذبه، عملا چیزی به نام دوش هم معنا ندارد.

غذا از گلوی تان پایین نخواهد رفت!

یکی از بزرگ ترین لذت های زندگی ما انسان ها غذا خوردن است. چه عصبانی باشیم چه خرسند، خوردن همواره حال آدم را خوب می نماید. تقریبا می شود گفت فضا این لذت را هم از فضانوردان می گیرد چرا که آن ها بعد از گذشت مدتی، حس چشایی شان تحلیل می رود و بعد از بازگشت به زمین مزه غذا ها را با شدت خیلی بیشتر از حالت عادی احساس می نمایند. ضمناً، نحوه غذا خوردن در فضا هم از مصائب فضانوردان است، وقتی جاذبه نباشد عملا غذا توی ظرف شما باقی نمی ماند تا با چنگال به سراغش بروید بنابراین بیشتر غذا های فضانوردان را درون تیوب هایی مثل خمیردندان قرار می دهند. حتی خوردن ساده ترین غذا ها مثل نان هم در فضا دردسر های خودش را دارد، چون موقع گاز زدن خرده های آن در محیط ایستگاه فضایی پخش می شود و ممکن است عملکرد دستگاه ها را دچار مشکل کند یا این که تکه های ریز نان وارد بینی فضانورد شود و راه تنفسی اش را ببندد.

نوشابه، نمک و فلفل ممنوع!

یکی دیگر از بخش های غمناک برای عاشقان نوشابه این است که باید حتی قید نوشابه را هم بزنید، چون در جاذبه نزدیک به صفر فضا، گاز درون این نوشیدنی ها از آن ها جدا نمی شود و با نوشابه وارد بدن می شود که شدیدا خطرناک است. اگر عشق چاشنی های مختلف مانند نمک و فلفل هستید، بدانید که در فضا خبری از آن ها هم نیست، چون حالت پودری دارند و ممکن است وارد گوش و چشم و بینی فضانورد شوند. البته به تازگی آژانس فضایی ناسا نمک و فلفل مایع فراوری نموده است تا فضانورد ها حداقل غذای بی مزه نخورند.

مسائل برگشت به زمین!

وقتی فضانوردان به زمین برمی گردند به همان سختی که خود را با فضا سازگار نموده اند باید حالا خود را با زمین سازگار نمایند! به نظر ساده می آید، اما بیشتر فضانورد ها می گویند بعد از بازگشت به زمین، فنجان چای خود را توی هوا رها می نمایند یا به سختی خواب شان می برد. سختی سفر های فضایی آن هم وقتی قرار باشد مدتی طولانی را در شرایط بی وزنی زندگی کنید تا مدت ها با شما می ماند. همچنین در نبود جاذبه، ستون فقرات شما بازتر می شود و شما بین 5 تا 8 سانتی متر بلندتر خواهید شد. متاسفانه این افزایش قد می تواند با مسائلی همچون کمردرد و مسائل مربوط به اعصاب درگیر، همراه باشد. البته این را هم باید افزود که بعد از بازگشت از فضا قد افراد به حالت قبلی خود باز می شود.

منبع: روزنامه خراسان

asemaneto.ir: آسمان تو: خرید بلیط پرواز، تور های لحظه آخری مسافرتی

asiaro.ir: تور آسیایی ارزان | تور ترکیبی آسیایی | تور ترکیبی جنوب شرق آسیا